ประสาทหูเสื่อมชนิดเฉียบพลัน

จากสถิติของโรงพยาบาลศิริราช “ประสาทหูเสื่อมชนิดเฉียบพลัน” หรือ “โรคหูดับฉับพลัน” พบผู้ป่วยภาวะนี้ร้อยละ 7.7 ของผู้ป่วยประสาทหูเสื่อมทั้งหมดที่มาพบแพทย์ ช่วงอายุ 40 - 70 ปี มักเกิดที่หูข้างเดียว ประสาทหูอาจเกิดการเสื่อมทันทีทันใด หรือภายในระยะเวลาสั้นๆ ผู้ที่เป็นโรคนี้อาจรู้สึกได้ยินน้อยลงเล็กน้อย หรืออาจจะรู้สึกสูญเสียการได้ยินมาก จนไม่ได้ยินในหูข้างที่เป็นเลยก็ได้ อาจเป็นเพียงชั่วคราว หรือถาวร จนถึงขั้นหูหนวกได้ หากไม่ได้รับการรักษา

อาการ

มักไม่ค่อยได้ยินเสียงเมื่อผู้พูดอยู่ไกล และได้ยินดีขึ้นในบรรยากาศที่เงียบสงัด อาจมีเสียงดังในหูซึ่งมักจะเป็นเสียงที่มีระดับความถี่สูง เช่น เสียงจิ้งหรีด เสียงจักจั่น หรือเวียนศีรษะร่วมด้วย

สาเหตุ

ร้อยละ 85 - 90 ไม่ทราบสาเหตุ โดยอาจเกิดจาก

1. การติดเชื้อไวรัส ทำให้มีการอักเสบของประสาทหูและเซลล์ประสาทหู และทำหน้าที่ผิดปกติไป
2. การอุดตันของหลอดเลือดที่ไปเลี้ยงหูชั้นใน ทำให้เซลล์ประสาทหูและประสาทหูขาดเลือด
3. การรั่วของน้ำในหูชั้นในเข้าไปในหูชั้นกลาง เช่น การเบ่ง, การสั่งน้ำมูก หรือไอแรงๆ ในส่วนที่ทราบสาเหตุ อาจเกิดจาก
4. การบาดเจ็บ ที่ศีรษะ การผ่าตัด โดยเฉพาะการผ่าตัดหูชั้นกลาง การเปลี่ยนแปลงของความกดดันของหูชั้นใน ดำน้ำ เสียงปะทัด เป็นต้น
5. เนื้องอก เช่น เนื้องอกของประสาททรงตัวที่มีการเพิ่มขนาดอย่างเฉียบพลัน
6. การติดเชื้อของหูชั้นใน
7. สารพิษและพิษจากยาบางชนิด ซึ่งอาจทำให้หูตึงชั่วคราว
8. โรคมีเนียหรือน้ำในหูไม่เท่ากัน

การรักษา

1. ในรายที่ทราบสาเหตุ รักษาตามสาเหตุ หรือป้องกันไม่ให้เกิดโรคแทรกซ้อนต่างๆ
2. ในรายที่ไม่ทราบสาเหตุ มักจะมีโอกาสหายได้เองสูงถึงร้อยละ 60-70 ส่วนใหญ่การรักษามุ่งหวังให้มีการลดการอักเสบของประสาทหู และให้มีเลือดไปเลี้ยงหูชั้นในมากขึ้น ลดการรั่วของน้ำในหูชั้นในที่เข้าไปในหูชั้นกลาง

ที่มา : ภาควิชาโสต นาสิก ลาริงซ์วิทยา คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล
https://www.si.mahidol.ac.th/sidoctor/e-pl/articledetail.asp?id=777&id=777